Σταυροφορίες

Σταυροφορίες ｜ Νίκος Τσιφόρος Part5

«Διαχρονικός συγγραφέας ο Τσιφόρος, έγραψε με την ίδια άνεση για τα κουσούρια των Σταυροφόρων και για τις ανθρώπινες αδυναμίες των Παιδιών της πιάτσας. Βασικό του πιστεύω, που βγαίνει έντονα μέσα από τα γραφτά του, είναι ότι οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι στο πέρασμα των αιώνων. Αλλάζουν μόνο κοστούμια, όπλα και γλώσσες επικοινωνίας. Κατά τα άλλα γεννιούνται με προβλήματα, μεγαλώνουν με περισσότερα προβλήματα και πεθαίνουν με ακόμα πιο πολλά προβλήματα, αφού στο μεταξύ έχουν ερωτευθεί μία, δύο, τρεις, δέκα φορές, έχουν βοηθήσει στη διαιώνιση του ανθρώπινου γένους, έχουν πει εκατοντάδες ψέματα και έχουν αντιληφθεί ακόμα περισσότερες πικρές αλήθειες».

«Δυστυχώς, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, η ιστορία είναι ‘απόλυτα αληθινή’. Το μόνο που έκανα εγώ ήτανε να βάλω δικούς μου διαλόγους, αφού άλλωστε κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ, πάντα όμως πολύ πιο μαλακό από τους κάτι τέτοιους ‘άγιους πατέρες’, τιμήν και δόξαν της πίστεως και αντιπροσώπους του Κυρίου επί της γης»

«Σταυροφορίες. Ήτοι βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πως υπήγασιν οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Tσιφόρου του Nικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Mητροπούλου των Kωνσταντίνου».

Σταυροφορίες ｜ Νίκος Τσιφόρος Part6

Ο Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1909 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου Σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, όπου έζησε ως το θάνατό του. Άσκησε τη δικηγορία για μικρό χρονικό διάστημα, σύντομα όμως στράφηκε στο χώρο των γραμμάτων. Το 1928 παρουσίασε την πρώτη επιθεώρηση του. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1944) θριάμβευσε με το θεατρικό έργο “Η πινακοθήκη των ηλιθίων” και ακολούθησαν πολλές θεατρικές επιτυχίες του, τις περισσότερες από τις οποίες έγραψε σε συνεργασία με τον Πολύβιο Βασιλειάδη.

Έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 60 σενάρια. Πολλά έργα του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με εξίσου μεγάλη επιτυχία, ενώ ο ίδιος ο Τσιφόρος ασχολήθηκε με την κινηματογραφική σκηνοθεσία και το σενάριο. Παράλληλα έγραψε πολλά ευθυμογραφήματα καταδεικνύοντας τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά (κυρίως τον Ταχυδρόμο και το Πάνθεον) γράφοντας χιουμοριστικά κείμενα.

Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις – χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει – πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970.