Yağmur Kaçağı- Attila İlhan/ Kayıp Kentin Yakışıklısı- Yılmaz Erdoğan/ Arayış- Mehmet Yıldız/Şiir Alayı- Can Yücel

Bu yağmurlar böyle yorgun yağıyorlar

Bu rüzgarlar

Bu ışıklar böyle birden sönüyorlar

Ümitlerini güvercinler gibi uçmuş

Gemilerin kayboldukları yerde kaybetmiş

Sonra durdum öyle biraz

Kırmızı koltuk eskiyene kadar oturdum

Bu bakır tadı

Bu bakışlar

Hepsi,

Hayat böyle

Duygu dolu düşler her zaman gerçekleşmiyor

Umut diri kalmıyor

İnsanlar güçten düşebiliyor,

Çaresiz kalabiliyor

Ümitlerini yitirebiliyor

Hepsi insan işi

Hepsi,

Hepsi insan işi....

Sonra

Yağmur oldu, yağdı zaman

Dünyayı yedi bitirdi

Hayat dedim adına

Hiç durmadan devam etti

Kum gibi…

Kum gibi aktı gitti.

Başına buyruk

Çıldırmış gibi

Hırs atını yıldızlara doğru sürmüşüz

Mesafeleri ölçüyorüz

Yeni yıldızlar keşfediyorsun da,

"Kendini" keşfedemiyorsun...

Yıllar sonra anladım ki,

Ruhlarına yakın gelmeyen tüm davranışlara tuhaflık diyor insanlar

Anlatacak çok şey var

Ama anladım ki, insan doğru yolda yürürse yol eninde sonunda onu hedefine ulaştırıyor

Anladım ki, onları ne okumak ne de anlatmak yetiyor

Anlamlarını anlamak için yaşamak ve yaşatmak gerekiyor

O menzile de ancak fedakârlık ile gidiliyor

Anladım ki, iki farklı hayatı tek noktada birleştirmenin başlangıcı,

Bizim o doğruyu yapmamızla başlıyor

Her şeyimiz, dünya öyle istedi diye!

Biz öyle yaptık diye!

Işığı anlayalım derim

Aydan,

Yıldızdan

Ve güneşten

Işığı bilsin derim vücudum,

Etim,

Kemiğim ve aklım

Çırılçıplak

Yeniden doğmuş gibi

Her şeyi yeniden koklamak

Ve düşünmek her şeyi yeniden

İlk sevdiğin zamanki kadar

Meçhul

Ve güzel sevdiklerin

Işığın altında çünkü her şey yenidir