''Ben olsam utanırdım biliyor musun? Ben olsam yemin olsun utanırdım. Senin ettiğini ben etseydim, Ve kafamı koyduğum yastık başımı ağrıtmasaydı, yastıktan bile utanırdım.''

Çok sevmenin sevgisizliğine uğradım ben

Feda ettim her şeyi bağlanmak korkusu uğruna

Kalırsan sel basar yataklarımı

Gidersen uçurum çiçekleri açar kalbimde

Susuyorum,

Ölülerim uyuyor kalbimde

Geçsin istiyorum zaman

Mümkün olduğunda hızlı

Her şey olacağına varsın

Ben de öleceksem eğer,

Bu belirsizlik artık bitsin

Ben de öleceğime varayım

Çöl geçer

Çöl durur

Çöl yaratılır yeniden

Çok uzaklarda değil

İçimizin iklimi kuma bakar

Suları çekilen kumlara bakar

Anlarsın sen de

Uzun bir susmadır başkasındaki ölüm

Aniden olmadı

Birikti

Yavaş yavaş doldu

Taştı sonunda

Ben olsam utanırdım biliyor musun?

Ben olsam yemin olsun utanırdım

Senin ettiğini ben etseydim,

Ve kafamı koyduğum yastık başımı ağrıtmasaydı,

Yastıktan bile utanırdım

Sen hiç mi?

Cevabı ömür süren bir soru bıraktım sana

Çünkü senin ayıklanmamış duyguların avucunda

Benimse kalbim rehin bir cellat mezadında

Tedirginim aslında

Seni unutuyor olmak,

Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen,

Yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni

Gel diye beklemiyorum artık

Hatta istemiyorum gelmeni

Ara sıra aklıma geliyorsun

Bana ne diyorum

Benim derdim yeter bana

Alıştım mı yokluğuna?

Vaz mı geçiyorum varlığından?

Tedirginim aslında

Ya başkasını seversem?

İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem

Kendi kopardığım çığın altında kalıyorum

Şimdi kalıntılarımın arasında başka biriymiş gibi dolaşıyorum

Çünkü bilmiyorum hala bazı şeylerin gerçek yerini

Çünkü hatırlayınca,

Başımın içinden geçiyormuş gibi olan şeyler, genellikle göğsümle boğazım arasında bir yeri

acıtıyor

Yumru diyorlar

Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim

Sana baktığım gibi baktım ağaçlara,

Çimene;

Ağaç,

Bana senin baktığın gibi değil

Ağaç, bana ağaç gibi,

Çimen, bana çimen gibi baktı

Eskisi gibi değil burası sensiz

Sen kırıldığın yerden bir kapı araladın bana

Bir kapı

İttirsem ardına dek açılacak

Ama ikimizi birden sığdıramam odana

Bana zor

Sana yazık

Ben düşünmeye başlayınca seni,

İnan ki, dağlar, taşlar,

İnan ki, bulutlar,

İnan ki, yağmur kar ve toprakla

Onlar da benimle birlikte

Ve onlar da benim kadar seni düşünürler

Bu sözleri söyledim sana

Ama daha o gün anlamalıydım

Benim bir kalmışlığım, durmuşluğum vardır zaten

Bir taş nasıl ağrır bir katılıkta?

Bu dünyada isteyip alamamak nedir?

Benden anlayın

Hep böyle kaldım dünyanın karşısında

Durmadan duran...

Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni- Özdemir Asaf/ Sevgi Duvarı- Can Yücel/ Soğuk Kazı- Birhan Keskin