جلسه پنجاه و دوم مثنوی معنوی به روایت استاد علی اصغر بیانی

شماره (٠٥٢) - ٢٩ آذر ماه ١٣٨٩
دفتر اول - ابیات ٣١٦٠ تا ٣٢٠٥

لایق آن دیدم که من آیینه ای
پیش تو آرم، چو نور سینه ای

تا ببینی روی خوب خود در آن
ای تو چون خورشید، شمع آسمان

آیینه آوردمت، ای روشنی
تا چو بینی روی خود، یادم کنی

آیینه هستی چه باشد؟ نیستی
نیستی بگزین، گر تو ابله نیستی

گفت چون بودی ز زندان و ز چاه؟
گفت همچون در محاق و کاست ماه

در محاق ار ماه نو گردد دو تا
نی در آخر بدر گردد بر سما؟



گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان، تا هر باری که در وی نگری، روی خوب خود ببینی، مرا یاد کنی
______________________________________________


"حالا اینکه کسی می آید از این واقعیت استنباطی می کند، و به خاطر منافع خود، خود یا دیگران را گمراه می کند، این چیزی است که اتفاق می افتد.. و بحث دیگری است...... اما اینکه این مطالب مطرح می شود، چه فایده ای دارد، من فکر می کنم برای کسانی که اهل "برخی علوم" باشند، و یا حقیقتا اهل "دل" باشند... یعنی بتوانند با "دل" با حقیقتی نسبتی برقرار کنند، می فهمند که خیلی از آنچه که ما با آن سر و کار داریم و خیلی از این ارزش هایی که ما داریم "مجاز" است؛ و حداقل آن این است که آن خودخواهی ها از بین می رود...، انسان تلاش می کند که بتواند به دیگری کمک بکند، از آنچه که حق خودش می داند، بتواند به راحتی بگذرد، و یک شرایط ملایم و مساعد و مطمئنی را برای خودش و اطرافیانش به وجود بیاورد. من فکر می کنم حداقل فایده که از این مطالب می تواند باشد این است، حداقل این است: آزار نرساند.. و اگر می تواند راحت رسان باشد و به دیگری کمک هم بکند. الان ما از همدیگر در "امان" و در "امنیت" نیستیم در جامعه امروز.. . "




"برگرفته از متن سخنرانی"





♦️ارجاع به کتاب "اشارات و تنبیهات" / ابن سینا (قرن پنجم) در توضیح "عالم مجاز"



♦️ارجاع به کتاب "لوایح و لوامع" / عبد الرحمن جامی (قرن نهم) در توضیح "طرح ریزی عالم بر مبنای امواج"