Kurbân bayramının arefe gününün sabah
namâzından itibâren bayramın dördüncü gününün
ikindi namâzına kadar yirmi üç vakit farz namâzlardan
sonra bir def‘a:
“Allâhü ekber, Allâhü ekber, Lâ ilâhe illâ’llâhü
va’llâhü ekber, Allâhü ekber ve li’llâhi’l hâmd”
diye tekbîr alınır ki, buna teşrîk tekbîri denir. Teşrîk
tekbîrleri, âlimlerin birçoğuna göre vacîbdir.
(Ömer Muhammed Öztürk, İbâdet Takvimi ve Duâlar, s.77)
AHMED B. HANBEL (R.ÂLEYH)’İN
İMÂM-I A‘ZAM (R.A.) İÇİN AĞLAMASI
Ahmed b. Hanbel, halîfe tarafından baskıyla teklif
edilen kadılığın kabul edilmemesi gerektiğini düşünüyor ve bu sebeble kırbaçlanan Ebû Hanîfe (r.a.)’in
sabretmesi için ona duâ ediyordu. Çünkü böyle durumlarda insanın fikrinden dönmesi söz konusu olabilirdi.
Böyle bir durumda sabretmek vacip, teklifi reddetmek ise farzdı. Ahmed b. Hanbel’e göre basit bir
meseleden dolayı bir âlimin yediği kırbaçlara sabretmesi, müslümanların bütünüyle hataya düşmesine
sabretmesine tercih edilmeliydi.
Bunlar, hadîs ve fıkıhta otorite, tüm dünyada mensupları bulunan bir mezhebin kurucusu Ahmed b.
Hanbel’in İmâm-ı A‘zam Ebû Hanîfe (r.a.) hakkındaki
açıklamalarıdır. O İmâm-ı A‘zam Ebû Hanîfe (r.a.)’i
sadece övmekle kalmamakta, aynı zamanda büyük
bir imparator bile olsa, her türlü baskıya karşı tereddütsüz ve korkusuzca sabretmek husûsunda örnek
bir şahsiyet olduğunu da ifade etmektedir.
(Misvâk Neşriyât, Muhaddisler Nazarında İmam-ı A’zam Ebû Hanîfe, c.1, s.213