Namazın vacipleri şunlardır:
1. Her bir farzı mahallinde (yerinde) edâ etmek.
2. Fâtiha suresi okumak ve ardından bir sure eklemek (veya üç kısa ayet yahut üç kısa ayete denk bir uzun ayet okumak).
3. Fâtiha suresini, zamm-ı sureden önce okumak.
4. Rükûyu, sure okuduktan sonra edâ etmek.
5. Secdeyi rükûdan sonra edâ etmek.
6. Birinci oturuşu yapmak (ka’de-i ûlâ).
7. Her iki oturuşta teşehhüd (et-tahiyyâtü) duâsını okumak.
8. Namazdan selâm vererek çıkmak.
9. Vitir namazında kunut duâsını okumak.
10. Ta’dîl-i erkân: yani her bir rüknü itminan (sakin sakin) ve itidal üzere (düzgün bir şekilde) edâ etmek.
Eğer namazda uzun bir ayet veya üç kısa ayet okusa yahut Fâtiha’yı okumaksızın başka bir sure okusa veya Fâtiha okusa, ancak onunla birlikte uzun bir ayet veya bir sure okumasa veya Fâtiha suresini zamm-ı sureden önce okusa veya dört rekâtlı namazın ikinci rekâtın sonunda oturmasa veya otursa fakat teşehhüd duâsını okumasa, bütün bu zikredilen durumlarda kendisinden farz sakıt olur yani farz namazı edâ etmiş olur. Eğer bunları kasten yapmışsa namazı iade etmesi vaciptir, iade etmediği takdirde günâh işlemiş olur. Eğer sehven yapmışsa sehiv secdesi yapar, sehiv secdesi yapması hâlinde namazı iade etmesi gerekmez. Son oturuşta teşehhüd miktarı oturduktan sonra selâm vermese, fakat konuşsa veya doğrudan ayağa kalksa ve camiden dışarı çıksa yahut namaza münafi (aykırı) bir fiil işlese kendisinden farz sakıt olur, zimmetinden düşer, ancak namazı iade etmesi vaciptir.
(Eşref Ali et-Tehânevî, El Muhtasar fi’l Fıkhi’l Hanefi, s.158-159)