Emîr-ül Mü’minîn Ali (k.v.) ve Ebû Saîd ve İmrân bin
Hasîn (r.a.e.), Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’den şöyle
bildirirler: “Gözlerinin ışığı hanımların efendisi, kerîmesi
Fâtıma (r.anhâ)’ya: “Ey Fâtıma! Kalk! Kurbanının yanına
git! Muhakkak ki, kurbanından yere damlayan ilk kan
damlası ile ömründe işlemiş olduğun her günâh mağfiret olunur. Muhakkak yarın kıyâmet günü, kestiğin
bu kurbanın kanını ve etini getirip, terazinin sevâblar
kefesine koyarlar, yetmiş kat fazlasıyla” buyurdular.
Zeyd bin Erkam (r.a.)’in, bu kurbanlar nedir suâline, Peygamber (s.a.v.) Efendimiz “Babanız İbrahim (a.s.)’ın milletidir” buyurdular. Bizim için onda ne vardır dediklerinde:
“Kurbân edilen hayvanın üzerindeki kıllar sayısınca,
sahibine sevâb yazılır” buyurdular.
Kurban kesmesi gerektiği halde, içindekilerin kurban
kesmediği ev inler ve sahibi için bedduâ eder ve: “Allâh
(c.c.) sana iyilik yaptırmasın, bende kurban kesmediğin
gibi” der. O ev, o sene belâ oklarına hedef olur. İçinde kurban kesilen ev memnun olur, sahibine iyi duâ eder. O evde
rahatlıklar, iyilikler sürer. Kimin adına kurban kesilirse, o
kişi üzerinde kazâ ve belâ uzaklaştığı gibi, işlemiş olduğu
kabahât ve suçları da affedilmiş olur. Peygamber (s.a.v.)
Efendimiz bu konu hakkında şöyle buyurdular: “Kurbanlarınızı büyük yapınız, yâhud yağlı yapınız. Muhakkak ki,
onlar Sırat üzerinde sizin binekleriniz olacaktır.”
Yine Peygamber (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurarak “İnsanoğlu bu kurban bayramı gününde kan akıtmaktan
daha üstün bir amel yapmamıştır. Meğer ki, akrabalar
ziyaret edilmiş ola” (Taberani) kurbanın önemi dile getirmişlerdir. Diğer bir hadiste ise şöyle buyrulmuştur: “Gönül
hoşnutluğuyla ve sevâbını umarak, Allâh rızası için kurban kesenin kurbanı, ateşe karşı bir örtü olur. ” (Taberani)
(Mevlânâ Muhammed Rebhami, Riyadün Nasihîn, s.262-263;
İmâm Şarani, Uhudul Kübra, s.256-258)