HZ. SA’D (R.A.)’İN ŞEHİD OLURKEN SON TAVSİYESİ - 29 KASIM 2022 - MEVLANA TAKVİMİ

Müslümanların ağır bir sınavdan geçirildikleri Uhud günü, arkadaşlarının Peygamber (s.a.v.)’e duydukları sevginin belki de en yoğun biçimde ve en fazla sayıda gösterildiği, ispatlandığı bir gündür. Öyle ki bir sabahla akşam arası kadar bir sürede kendilerinden sonra, kıyamete kadar gelecek olan bütün Peygamber (s.a.v.) ümmetine, O (s.a.v.)’i sevmenin ve O (s.a.v.)’in uğrunda, O (s.a.v.)’in eliyle insanlığa getirilen din uğrunda fedakârlıkta bulunmanın ne demek olduğunu hayatları pahasına göstereceklerdir. Medinelilerden Sa’d bin Rebi (r.a.), daha Akabe’de Hz. Peygamber (s.a.v.)’in elini sıkarak O (s.a.v.)’e biat etmiş, muhacir kardeşlerine kucak açıp malının yarısını onlarla seve seve paylaşmış yiğit bir müslümandır. Uhud günü de sevgisinin, bağlılığının, yiğitliğinin hakkını verir, kıyasıya çarpışır. Savaşın bitimine doğru on iki düşman askeri tarafından kuşatılır ve ölümcül bir biçimde yaralanır. En ağır yarası göğsünden girip, sırtından çıkmış olan bir oktur. Kâinat’ın Övüncü (s.a.v.) bir ara çevresinde onu göremeyince merak eder, arkadaşlarından Muhammed bin Mesleme (r.a.)’i gönderir, Sa’d (r.a.)’ı arattırır. Muhammed (r.a.), Sa’d (r.a.)’i vadinin en sonunda bir sürü cesedin arasında bulur, son nefeslerini alıp vermektedir. Ve son nefesler, hayatın bütünü gibi, yine “En Sevgili” için tüketilecektir: “Allâh’ın Elçisi (s.a.v.)’e selâmımı söyle! Ve de ki, ben şu anda cennetin kokusunu alıyorum. Arkadaşlarımıza da şunu söyle, kirpiklerinizi açıp kapatacak kadar gücünüz olduğu halde Allâh’ın Elçisi (s.a.v.)’e sahip çıkmaz, O (s.a.v.)’i korumazsanız, yarın ahirette Allâh (c.c.)’a verecek bir cevâbınız da olmaz.” Sonra Sa’d (r.a.)’in o güzel başı yana düşer... (Hz. Mahmûd Sâmî Ramazanoğlu (k.s.), Uhud Gazvesi, s.43)