Mastane Meykhaneh - Taherzadeh, Shahnaz & Kasaei

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود

ببین که جام زجاجی چه شیشه‌اش بشکست

سخن عشق تو بی آن(اگر) که برآید به زبانم

رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال(سر) نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم

بازگویم که عیانست چه حاجت به بیانم

گر چنانست که روزی من مسکین گدا را

به در غیر ببینی ز در خویش برانم

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بیار

تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

از نامه سیاه نترسم که روز حشر

با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

خاک مرا چو در ازل از می سرشته اند

با مدعی بگو که چرا ترک می کنم

الهی به مستان میخانه‌ات

بعقل آفرینان دیوانه‌ات

الهی به آنان که در تو گمند

نهان از دل و دیدهٔ مردمند

به میخانهٔ وحدتم راه ده

دل زنده و جان آگاه ده