หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม

"คนซึ่งภาวนาที่หลวงพ่อว่าดีแล้วล่ะ จิตตื่นขึ้นมา ขันธ์แยกอะไร สิ่งที่ต้องระวังต่อไปคือความจงใจ พอหลวงพ่อบอกอย่างนี้ถูก มันจงใจทำให้ถูกอีกแล้ว ที่ถูกไม่ได้จงใจ ทำไปตามขั้นตามตอน มีสติรู้สึกกายรู้สึกใจไป จิตก็ถูกของมันเอง พอได้ยินหลวงพ่อบอกอย่างนี้ดีอย่างนี้ถูก คราวนี้โลภแล้ว มีความโลภเกิดขึ้น มีเจตนาที่จะทำ ทำอย่างไหน นึก ทำอย่างไรดีที่ทำแล้วหลวงพ่อว่าดี ตรงนี้เป็นกับดักอันสำคัญ...

"ยังหนุ่มยังสาว เป็นช่วงเวลาที่เราแข็งแรงที่สุดทั้งร่างกายและจิตใจ ใช้ช่วงเวลานี้ มารีบภาวนาให้ดี เมื่อก่อนมีครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง หลวงพ่อไม่เคยเรียนกับท่าน แต่เคยได้ยิน ท่านพูดบอกว่า ท่านมาบวชตั้งแต่หนุ่ม เพราะว่าชีวิตวัยหนุ่ม เป็นวัยที่สดชื่นแข็งแรง คนเราเวลาจะทำบุญ พยายามเลือกสิ่งที่ดีที่สุด เอาไปทำบุญถวายพระ ท่านเลยถวายชีวิตช่วงหนุ่มของท่านนี้ให้พระพุทธเจ้า ออกมาบวชแล้วไม่ยอมสึก...

"เมื่อก่อนคนชอบมาถาม จิตรวมเป็นอย่างไร จิตถึงฐานเป็นอย่างไร จิตตั้งมั่นเป็นอย่างไร จิตส่งออกเป็นอย่างไร ขันธ์แยกเป็นอย่างไร ถาม โอ๊ย ใครจะไปตอบได้ เหมือนถามว่าทุเรียนหมอนทองรสชาติเป็นอย่างไร ต่างกับชะนีอย่างไร ก้านยาวรสเป็นอย่างไร ไม่เคยกิน มันจะไปรู้หรือ ไม่รู้หรอก ฉะนั้นมันเป็นคำถามที่ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่มีใครตอบได้หรอก เป็นเรื่องของสภาวะ ก็ต้องรู้เองเห็นเอง ธรรมะจริงๆ เรียนด้วยการคิด การพูด...

"พอเราก้าวมาถึงจุดที่เราอ่านจิตตัวเองดูจิตตัวเองออกแล้ว อย่าไปประคอง อย่าไปรักษาให้นิ่ง ให้ทำงานไปตามธรรมชาติ มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีใจก็คิด แต่เมื่อตาเห็นรูปเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน หูได้ยินเสียงเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน จมูกได้กลิ่นลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัส ใจกระทบความคิด เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิตก็รู้ทัน ฝึกเรื่อยๆ ไป แล้ววันหนึ่งเราจะเห็นตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์...